Recensie: Amadeus
Amadeus is een film gebaseerd op het leven van de componist Wolfgang Amadeus Mozart, de film is een deels fictionele, deels waarheidsgetrouwe weergave van het levensverhaal van Mozart. De film duurt 181 minuten. Hij is gemaakt in 1984 en de regisseur is Miloš Forman. Het genre van deze film is drama.
De Italiaanse componist Antonio Salieri (F. Murray Abraham) is ervan overtuigd dat de muziek van Wolfgang Amadeus Mozart (Tom Hulze) goddelijk is. Zijn grootste wens is zelf zo goed te kunnen componeren, zodat hij God kan eren via zijn muziek. Salieri heeft echter van nature niet het vermogen gekregen om briljante composities te maken. Hij kan dan ook aar niet begrijpen waarom God juist voor het walgelijke schepsel Mozart koos als Zijn instrument. Salieri’s jaloezie kent geen grenzen en hij besluit wraak te nemen op God en Mozart.
Dit is Mozart. Deze foto past heel goed bij de film, want toen ik deze poster voor het eerst zag zonder de film gezien te hebben, gaf het me al een vooroordeel, rare pruiken, rare kleding, geen serieuze film dus. Ik wist nog helemaal niets van Mozart af en zag deze film als een grap, van drie uur lang. Maar ik zei vooroordeel. Want ik de film is Mozart ook raar en is hij helemaal niet volwassen, maar het neemt je toch mee in het verhaal en ook al heb je de samenvatting van de film gelezen, je gaat Salieri begrijpen terwijl je verder de film kijkt, van een oude man in een gekkenhuis gaat hij naar een man met een droom om grote componist te worden.
Mozart is heel kinderlijk, omdat hij al heel vroeg begon met componeren van meesterwerken en nog veel vroeger begon met piano spelen, daarom heeft hij geen jeugd gehad en is hij ontspoort, volgens de film. Het verschil tussen Mozart en Salieri zit hem in de manier waarop ze de muziek beleven, horen en spelen. Mozart kan uit zijn losse pols meesterwerken schrijven, waarna Salieri zich helemaal in kan verdiepen en de muziek beleven met zo veel lust. Voor Mozart is het maar muziek, wel de beste muziek, maar niets meer. Salieri verbaast zich er dan telkens weer over dat zo’n verschrikkelijk ontspoort mens, zo kan spelen dat als je het hoort dat je voelt alsof je door God wordt aangeraakt.
Het verhaal begint al met veel muziek op de achtergrond, daarna komt Antonio Salieri in beeld. Hij wilde zelfmoord plegen nadat hij had geroepen dat hij Mozart had vermoord. Hij werd gebracht naar het gekkenhuis en verteld aan een jonge priester zijn ervaringen met Mozart en zijn haat voor hem en God. Hier begint het verhaal, de oude Salieri verteld over zijn leven en hoe Mozart in zijn leven kwam. Hij begint zijn verhaal met toen hij klein was en spelletjes speelden terwijl Mozart voor keizers speelde. Hij verteld zijn verhaal in chronologische volgorde, waardoor het overzichtelijk is, maar soms stopt het verhaal en komt de oude Salieri weer in beeld en legt iets uit aan de priester. Ik vind deze manier van tijdsopbouw erg prettig en toch afwisselend.
De belangrijkste elementen in de film is natuurlijk de muziek, maar ook de personages zelf. Elke personage heeft zijn eigen karakter en wordt ook zo gekleed om het extra duidelijk te maken. Alle persoonlijkheden zijn erg sterk. Neem bijvoorbeeld de vrouw van Mozart, Constanze (Elizabeth Berridge), haar jurken hebben een erge decolleté en dat zegt heel veel over haar karakter, want in het begin van de film is ze aan het klooien met Mozart op een feest, en ze is niet erg slim. Dus de kleren zijn ook een belangrijk deel, zoals je ziet op de poster, Mozart heeft een rare pruik en rare kleding aan, hij lacht raar en zijn houding is niet normaal voor zijn tijd.
Ik heb nooit van opera’s gehouden en van klassieke muziek, maar deze film, moet ik toegeven, vind ik erg leuk, omdat er natuurlijk veel muziek en alles nog dramatischer wordt, maar de film heeft ook wel wat humor. Maar het meeste is drama. In het begin vond ik het irritante gelach van Mozart erg storend, net als Salieri, maar uiteindelijk zag ik er wel wat in. Deze film heeft alles, maar dan ook alles groots aangepakt. Het decor is heel erg mooi, de kleren zijn uitbundig, de muziek speelt een grote rol en natuurlijk de karakters van de personages. Dit allemaal bij elkaar maakt een mooie film dat de 3 uur echt wel waard is.