Roméo et Juliette opera en ballet
Roméo et Juliette, de ballet en opera voorstelling. Ik ben nog nooit naar een opera of een ballet voorstelling geweest, dus wilde ik deze voorstelling wel graag meemaken. Ik weet natuurlijk niks over ballet en opera, maar volgens mij was deze voorstelling een speciale samenwerking tussen deze twee kunstvormen.
Wat ik leuk vond, was dat we een workshop en een rondleiding kregen. Hierdoor kreeg ik meer waardering voor de dansers, de staf en de choreografen. Ik vond het leuk om te luisteren naar de reden waarom ze bijvoorbeeld voor twee panelen gekozen hadden als het enige decor. Deze leken heel simpel, maar door de uitleg kwamen we achter de reden van deze panelen. Tijdens de voorstelling veranderde deze panelen van positie zodat telkens in een nieuwe setting gedanst kan worden. De makers van het stuk wilde het abstract maken en gaf elke stand een betekenis. Zoals bijvoorbeeld dat Roméo op de bovenste paneel ging staan terwijl deze omhoog gehesen werd, dit gaf de beroemde balkonscène weer.
De vrouw die ons de workshop dansen gaf, legde ons uit dat de dansers een grote uitdaging kregen bij deze voorstelling. Ze moesten ten eerst zonder spietsen dansen, dus op blote voeten. Maar ze moesten ook hun basistechnieken een beetje verwaarlozen, het ballet ziet er vaak sierlijk uit. De bewegingen zijn licht en rond en de benen en armen vormen mooie lange lijnen. Bij deze voorstelling moesten de dansers meer abstract dansen, zo gebruikte de dansers in de openingsscène bijvoorbeeld hun armen als zwaarden, waarbij ze elkaar bevechten in lange, sterke lijnen. Hier komt wel de basistechniek van de lijnen terug, maar de bewegingen zijn iets harder en minder rond.
Het opera was een mooi deel van de voorstelling, het was niet teveel aanwezig, de nadruk lag wel op de dansers, maar de operazangers kwamen soms wel in het stuk voor. Zoals de priester, die op het eind van de voorstelling in het midden stond te zingen. Daarachter was een danser aan het dansen die ook de priester moest voorstellen. Hij was de dansende versie van de priester. (De mannen met de zwarte rok op het plaatje hieronder.)
Wat ik fijn vond aan de opera, naast dat het mooi was, is dat de opera het verhaal wat duidelijker maakte. Ze hadden vertaalschermen opgehangen zodat je kon lezen wat ze zongen (ze zongen in het Frans). Wat ik wel jammer vond, was dat als je de tekst wilde lezen, kon je de dans op het podium niet zo goed zien. De dans liet ook niet erg duidelijk het originele verhaal zien, het werd ook meer abstract afgebeeld. Je kon belangrijke rollen in het originele toneelstuk, bijvoorbeeld Paris waarmee Juliette moest trouwen, niet duidelijk herkennen (je kon wel goed zien wie Roméo en Juliette waren). Maar dat zegt niet dat het niet goed te begrijpen was. Je kon dan niet precies het hele verhaal en de gebeurtenissen onderscheiden, maar je kon wel goed zien wat ze met hun dans bedoelde. Ook al was het erg abstract. Zoals het uitbeelden met de armen als zwaarden.
Ik vond het een erg leuke voorstelling en ik ben blij dat dit mijn eerste opera- én balletvoorstelling was.