Goldfish (Banksy opdracht)

We hebben een schilderij gemaakt en geprobeerd maatschappijkritisch te zijn net zoals Banksy. We moesten herkenbare beelden transformeren. Dit hebben wij gedaan met een goudvis. De gedachte bij een goudvis is dat hij dom is en geen geheugen heeft. Dus dat hij daarom rondjes blijft zwemmen en elke keer bang wordt als je met je vinger tegen de kom tikt. Dit zijn dingen die van kleins af aan al zijn aangeleerd, vissen zijn dom, vossen zijn sluw en apen eten bananen. Maar er zijn ook vooroordelen over mensen. Mensen houden van labels: nerds, emo's, de populaire kinderen, etc. Maar als je je hele leven bestempeld wordt met iets, wat niet eens waar hoeft te zijn, dan ga je het zelf ook geloven. Als iemand maar vaak genoeg tegen je zegt dat je dom bent, geloof je dat ook en gedraag je je daar ook naar. Met ons schilderij willen wij dit onderwerp aanpakken. We willen praten over het schoolsysteem. Albert Einstein zei: 'Everybody is a genius, but if you judge a fish by its ability to climb a tree, it will live its whole live, believing that it is stupid.'

Kinderen worden op school allemaal hetzelfde behandeld, wat aan de ene kant ook goed is, want iedereen verdient gelijkheid. Maar niet ieder kind is hetzelfde. We worden allemaal beoordeeld met dezelfde maatstaven, maar iedereen heeft andere kwaliteiten. Dus als een kind heel goed is in schrijven, maar faalt in alle andere vakken, zoals wiskunde, geschiedenis en scheikunde, blijft dit kind zitten en wordt bestempeld als dom. Hierdoor voelt hij zich ook dom. Terwijl dit kind later misschien een briljante schrijver kan worden. Maar nu voelt hij zich nutteloos en wordt hij ook niet meer gemotiveerd, zelfs gedemotiveerd doordat hij zo hard zijn best doet maar het niet kan halen.

Elke wetenschapper zal zeggen dat alle hersenen van mensen verschillend zijn en ouders van twee of meer kinderen zullen dat bevestigen. Dus is het best raar dat kinderen in een klas van dertig worden gestopt met één leraar, terwijl ze allemaal andere talenten, andere dromen en andere hulp nodig hebben. Zeggen we dan one-size-fits-all? We snappen dat je niet voor ieder kind een andere leraar kan geven, dat is te duur en er zijn te weinig leraren beschikbaar. Maar wij hebben ook een gevoel. Wat misschien zou helpen, is meer mentale steun van de school als kinderen dat nodig hebben en als ze dat niet nodig hebben, is dat ook goed. Het ligt er ook gewoon aan hoe iemand is. Want wij denken dat best veel mensen het gevoel hebben dat ze nutteloos zijn. Dat ze nooit iets zouden kunnen doen wat de wereld of de maatschappij verbetert of wat hun een goed gevoel geeft. Maar ook Einstein is een kind geweest en ook John Green is naar school gegaan. Waarom hebben wij dan nog steeds het gevoel dat wij kinderen niks kunnen. School heeft ook veel richtlijnen, bij elk project is alles voorgekauwd en raken we alsnog in paniek als er iets onduidelijk is. Maar als we naar de universiteit gaan of het HBO dan moeten we toch ook zelfstandig kunnen werken en creatief zijn? We worden weinig gestimuleerd om creatief te zijn, want als we op de toets iets schrijven of bij een project niet volgens de richtlijnen werken maar onze eigen visie geven, krijgen we een laag cijfer. Wat moeten we leren dan? Om precies volgens de regels te werken? Creativiteit is het vermogen om iets nieuws te scheppen, hoe maken we iets nieuws als we de regels moeten volgen zonder creatief na te denken?

Deze quote vinden we erg belangrijk, want alles wat Edward de Bono zegt is waar. Het laat zien hoe belangrijk creativiteit is. Maar wat zo jammer is, is dat dit niet gestimuleerd wordt. Wat wij zo leuk vinden aan deze opdracht is dat we weinig richtlijnen hebben gekregen en veel vrijheid hadden. En het maken van deze opdracht vonden we ook leuk. Dus dit laat zien dat met wat vrijheid, er veel creativiteit ontstaat, niet alleen bij ons maar ook bij de andere die deze opdracht moesten maken. Het belangrijkste aan deze quote vinden wij dat creativiteit hoop geeft dat er een idee kan zijn die de moeite waard is. En dit is wat helpt tegen het nutteloos zich voelen van het kind.

Laatst hadden wij een leraar die zei dat we heel hard hadden gewerkt en daarom vertelde hij de rest van de les over zijn visie op de wereld. Dit heeft ons erg geraakt. Hij vertelde over zijn vriend die een hele goede kunstenaar was en tekeningen maakten voor het decor van toneelstukken en festivals. Maar hij faalde op school. Hij tekende elke les, hij maakte nooit huiswerk en hij haalde slechte cijfers. Maar toch bleef hij tekenen, waardoor hij steeds beter werd. Doordat hij gemotiveerd was, is hij zo succesvol geworden. Het lag er niet aan dat hij een goede tekenaar was, maar door de tijd die hij in zijn passie heeft gestopt. Onze leraar legde ook uit waarom hij leraar was geworden, dus vertelde hij over de Romeinen. De Romeinen waren erg ontwikkeld, ze hadden goede bouwtechnieken en uitvindingen zoals het aquaduct. Maar nadat de Romeinen waren verslagen, werden alle bibliotheken verbrand, waardoor alle kennis verloren ging. Dus moest de nieuwe generatie zonder deze kennis voortleven. Hier ontstond de Middeleeuwen, ze maakten huizen van klei en gebruikten de aquaducten als bruggen, terwijl er niet eens een rivier lag. Daarmee wilde onze leraar duidelijk maken, hoe belangrijk het is om kennis over te dragen aan de volgende generatie. Dit heeft ons heel erg gemotiveerd, hij gaf ons wel het gevoel dat we iets konden en dat we niet nutteloos waren. En dit gunnen we elk kind, elke student en eigenlijk gewoon iedereen.

Maar nu even terug naar de goudvis. Heb je door hoeveel kinderen zich voelen als die vis? We snappen dat het moeilijk is om kinderen op te leiden en ze veel kennis over te dragen zonder het systeem van ‘standardized testing’. Maar we vinden het wel erg dat veel leerlingen zich zo voelen, nutteloos en geen goede blik op de toekomst. Veel leerlingen zijn ook minder gemotiveerd, omdat ze toch niks belangrijks gaan doen later. Want wat kunnen we bereiken in het leven? Daarom vinden de meeste kinderen het stom om naar school te gaan en maken ze geen huiswerk, want wat heeft dat voor zin? School is verplicht, dus daarom gaan we hier elke dag heen zonder enige vorm van motivatie. We hebben hier op school ook al veel verhalen gehoord over kinderen die heel veel moeite doen om naar school te gaan, bijvoorbeeld in arme landen of in gevaarlijke landen. Dit komt omdat ze het gevoel hebben dat ze de wereld een betere plek kunnen maken. Je hoort ook dat deze kinderen graag dokters willen worden later of andere belangrijke beroepen hebben. Die kinderen worden gemotiveerd door hun situatie, dit hebben wij niet. Daarom zijn leraren zo belangrijk voor ons, ze geven ons kennis, maar een andere belangrijke taak is het motiveren en te stimuleren om creatief na te denken. En wij denken dat dit ontbreekt in ons schoolsysteem.